Lov na divlje guske počinje1. septenbra i traje do 28. februara sledeće godine.
Opis Telo divljih gusaka je obraslo gustim nepromočivim perjem koje stalno premazuju masnim sekretom dobro razvijene trtične žlezde. Perje je vodootporno i često šareno kod većine vrsta, posebno mužjaka. Guske imaju zbijeno, čvrsto telo s relativno malom glavom, koja je često smeštena na dugačkom vratu. Njihovi kljunovi su prilagođeni za konzumiranje hrane kako na kopnu tako i u vodi. Noge ovih ptica su proporcionalno vrlo kratke, sa po 4 prsta, od kojih su 3 napred upravljena i spojena plovnom opnom, služeći za brzo kretanje u vodi. Tokom perioda mitarenja, većina vrsta gubi sve perje istovremeno, zbog čega postaju neupadljivo obojene kako bi se zaštitile dok ne mogu leteti. Ulogu toplotnog izolatora tada ima paperje i sloj masnoće ispod kože. Nose jaja ujednačenih boja iz kojih se legu mladunci sposobni da odmah žive izvan gnezda.
Stanište i ishrana Divlje guske uglavnom žive blizu vode, u močvarama, uz ušća i na obalama rijeka ili mora. Neke vrste provode veći deo života na otvorenom moru, a na kopno dolaze samo u vreme parenja i podizanja mladih. Većina se hrani na ili u blizini površine vode, dok se neke hrane i na kopnu, pasući travu i drugo bilje. Divlje guske redovno gutaju kamenčiće koji im u mišićavom želucu služe kao gastrolit za usitnjavanje hrane.
Let Većina divljih gusaka su izvrsni letači. Mnoge vrste kao selice preleću velike razdaljine između područja gdje se gnezde i područja gdje prezimljuju. Te udaljenosti mogu biti i više hiljada kilometara.
